Z jednej strony strasznie korci mnie by napisać, że jestem jak najbardziej za, że to byłaby kara, że się im należy. Trudno mi być obiektywną, bo sama mam za sobą dość nieprzyjemne przeżycia jeśli chodzi o te sprawy i choć ja zgwałcona nie zostałam to krzywda jest krzywdą. Co gorsza słyszałam, jakoby osoba która mi tę krzywdę wyrządziła inną dziewczynę skrzywdziła o wiele gorzej i mając tę świadomość naprawdę trudno mi patrzeć na to, jak gwałcicieli skazują na grzywnę, kilka lat więzienia w zawiasach i nic poza tym. Cóż kiedy trafi taki do więzienia przynajmniej tam poniesie karę. Podobno za kratami więźniowie sami wymierzają karę gwałcicielom i pedofilom. Podobno właśnie ich się prześladuje i dręczy. Nie chcę tego sprawdzać, chcę wierzyć że tak jest.
Mimo wszystko jestem przeciwna wymierzaniu takich kar jak obcinanie członków. To niehumanitarne. Świadczyłoby tylko o cofnięciu się rasy ludzkiej w rozwoju. Zacząć od tego, a co później? Chłosta? Zakuwanie w dymy? Publiczne kamieniowanie? Jedna zmiana bardzo łatwo może doprowadzić do kolejnej. Sama też nie czułabym się bezpiecznie w społeczeństwie, które tak traktuje ludzi. Które utrzymuje porządek w taki sposób. Wprowadzenie takich kar wpłynęłoby silnie nie tylko na psychikę oprawców, ale też zwykłych ludzi. Uczyłoby nienawiści, nawoływało do zemsty. Działanie w myśl zasady "oko za oko" sprawia, że sami stajemy się tacy jak Ci, którzy nas krzywdzą. To my stajemy się dręczycielami. Jestem jak najbardziej za zaostrzeniem kar. Przede wszystkim nie powinno się takim osobom wydawać wyroków w zawieszeniu. Kara mogłaby też trwać dłużej. Najlepiej gdyby takiego delikwenta zmusić do pracy i do wypłacenia ofierze wysokiego odszkodowania, które mogłoby pokryć koszty terapii. Swoją drogą nie podoba mi się też to, że ofiary pozostawia się same sobie i ich również nie zmusza do pozostania pod opieką terapeuty. Czasami wystarczy zapewnienie takiej osoby, że wszystko jest w porządku choć wcale nie jest. Wiem jaką krzywdę na całe życie może powodować po prostu zły dotyk. Nie wyobrażam sobie zostać ofiarą gwałtu i żyć dalej i radzić sobie z tym. Nie wyobrażam sobie jak powazną traumę musi to wywoływać i jak to możliwe, że pozwala się na to by ofiary radziły sobie z tym same.

Kali, nie chodzi mi o typową rozmowę z psychologiem. O tym się nie chce rozmawiać przez długi czas. Nie chce się rozmawiać, bo to krępujące i czuje się wstyd. Skąd się ten wstyd bierze? ano stąd, ze niestety bardzo często to ofiara czuje się winna. To jest najgorsze. Nie świadomość upokorzenia, nie uczucie wiecznego bycia 'brudnym' ale poczucie winy. Dopóki taka osoba nie zrozumie że nie musi sie wstydzić, bo nie jest niczemu winna, że z nią jest wszystko w porządku ze nie jest w niczym gorsza, dopóty nie będzie mogła o tym normalnie rozmawiać. Najgorsze jest to, że właśnie to poczucie winy prowadzi do myśli samobójczych, skłonności autodestrukcyjnych, wstrętu do siebie i własnego ciała. Takie osoby nie potrzebują raczej rozmowy o tym co się wydarzyło ale o tym co do tego doprowadziło. Potrzeba zapewnienia że to wcale nie ich wina.

Lukrecjo, jak najbardziej się z Tobą zgadzam. Właściwie to dość nietypowy przypadek i choć z jednej strony wydawać by się mogło że wyrządza mniejszą krzywdę, to z drugiej podobno najbardziej bolą te rany, które zadają nam nasi bliscy. To musi być okropne uczucie gdy ktoś komu ufasz, kogo kochasz traktuje nas w taki sposób.

Obcięcie członka gwałcicielowi nie jest karą, a zemstą raczej. Państwo zaś w imieniu którego zapada wyrok, mścić się nie może. Okrucieństwo czynu w żaden sposób nie usprawiedliwia okrutnej "kary".
Jasne że kastracja jest skuteczna, jeżeli jednak będziemy się kierować wyłącznie pragmatyzmem, to najprostszą odpowiedzią na każde przestępstwo jest eliminacja przestępcy.

Człowiek pozostaje człowiekiem, obojętnie czy nam się to podoba czy nie. Żaden czyn popełniony tego nie zmieni i dlatego każdego nawet zbrodniarza należy traktować jak człowieka.
Nie chodzi mi tu o litość wobec przestępcy, a raczej o człowieczeństwo i elementarne zasady, jakimi kieruje się wymierzający sprawiedliwość.
Nie twierdzę też że nasz system penitencjarny jest doskonały, bo nie jest, jednak jego niedoskonałość znów nie usprawiedliwia żądania okrutnych kar.

Tak, człowiek jest człowiekiem, bez względu na to co uczyni, bo nie nasze uczynki sprawiają że jesteśmy ludźmi. Ludzkości nie trzeba stawiać w nieciekawym świetle, ludzkość jest nieciekawa, ludzkość przelała już morza krwi dla spraw nieistotnych, czy w związku z tym mamy się sobą zachwycać ?
Kodeks moralny jest sprawą indywidualną i może on stać w sprzeczności z obowiązującym prawem, jak i wolnością czy godnością drugiego człowieka.
Moralność jest zespołem norm, zasad postępowania danej jednostki, lub społeczności, moralność zatem nie zawsze jest zgodna z zasadami etyki.
Jeżeli np. jedna z głównych zasad etycznych mówi : nie zabijaj - kara śmierci stoi z nią w sprzeczności, a jednak znajduje się w porządku prawnym wielu państw.

Masz rację że w zemście czynnik osobisty odgrywa istotną role, jednak to nie sądy skazują na kastrację, tylko lud się tego domaga i tu jest czynnik osobisty.
Oglądając medialne doniesienia o brutalnym gwałcie, zdecydowana większość natychmiast opowiada o tym co by zrobiła ze sprawcą, a w co drugim przypadku pojawia się pomysł kastracji, jednak tu nie działa demokracja i całe szczęście. Nie bardzo mnie obchodzi los sprawcy, mnie obchodzi nasza moralność.
Ludzkość jest nieciekawa, jednak obowiązkiem nas wszystkich, jest praca nad sobą, dla tego nie jest przypadkiem, że obowiązujące prawo zabrania stosowania kar cielesnych.
Dochodziliśmy do tego przez stulecia, czy teraz mamy to zmarnować ?

Może brzmi to jak kazanie, jednak staram się przedstawić rzecz obiektywnie. Mamy niedoskonałe prawo które nie potrafi skutecznie odizolować człowieka który stanowi zagrożenie dla innych, jednak nie usprawiedliwia to stosowania drastycznych środków.