Pomysł z obozami jest dobry, ale najcięższe dla lepszego działania lepiej wyposażyć w system znany z radzieckich łagrów, czyli:
- norma- więzień musi wykonać określoną odgórnie ilość zadań,
- przelicznik normy- rozliczamy go z tego, co miał zrobić,
- system 3 kotłów- 125% normy i więcej- kocioł 1, czyli duża ilość jedzenia (np. micha gęstej kaszy, sos, ryba), kocioł 2- 100% normy (micha kaszy, sos, bez rybki), kocioł 3- poniżej 100% normy (sama kasza), do tego najlepsi dostają 2 śniadanie w przerwie w pracy, reszta nie. Kolacja wspólna dla wszystkich, 100 gram chleba i zupa,
- wspólne rozliczanie normy- słowem więźniowie pracują w grupach, które są wspólnie z normy rozliczane, w ten sposób nawzajem pilnują się, aby jak najwięcej zrobić, a samemu dużo zjeść. Skuteczne i efektywne rozwiązanie.

Dodatkowo- jedzenie z upraw więziennych prowadzonych przez osadzonych za lżejsze przestępstwa, z kolei obozowicze swoje zyski przeznaczają na wypłatę odszkodowań dla pokrzywdzonych/ich rodzin. Plus surowy rygor, każde przewinienie oznacza dokładkę do wyroku. Ludzie tym samym uczą się zasady, że nie warto popełniać przestępstw i jak wrócą na wolność to najpewniej nie będą znów działać na szkodę społeczeństwa. Kolejne przestępstwo- witamy ponownie plus 10 lat dokładki.

Co do lżejszych- po wyjściu z więzienia mają drugą szanse, aczkolwiek jeżeli znów popełnia przestępstwo- zapraszamy do obozu dla najgorszych

Rozwiązanie jak wspomniałem iście totalitarne, pamiętające czasy Stalina, ale jednakże skuteczne (niestety w ZSRR trafiali do obozów ludzie często niewinni, tu z kolei trafiali by najgorsi).

Ale- sam kij nie starcza, więc dochodzi i marchewka, pod postacią dużego wsparcia dla uczciwych obywateli. Dzięki temu rozwiązaniu liczba przestępstw powinna zmaleć, a ryzyko trafienia do obozów kogoś niewinnego zmniejszyłoby się w znacznym stopniu.

Pozostaje jeszcze kwestia malwersantów, którzy się zabezpieczają przepisując skradzione pieniądze na współmałżonków- tutaj odpowiednie służby w rodzaju policji bankowej sprawdzałyby księgi i jeżeli tylko wartość przekazywanego majątku byłaby słuszna z wartością skradzionych funduszy, to współmałżonkowi odbiera się to, co zostało mu przepisane i przekazuje państwu na zwrot poszkodowanym lub skarbowi państwa (o ile to on ucierpiał). W innym razie- odbiera się fundusze przepisywane od momentu zaistnienia przestępstwa. A winny- zapraszamy na obóz Autorski pomysł, skuteczny i sprawiedliwy.

Kara śmierci dla najgorszych- czemuż nie, ale wykonywana publicznie, z emisją w tv i internecie, aby każdy widział, że taki zbrodniarz otrzymał karę. Plus informacje w prasie, tv i widocznych miejscach.

A co daje kara śmierci prócz eliminacji przestępcy?
Już dawno udowodnionie, że to nie działa i nie zmniejsza przestępczości.

Ostatnio edytowany przez Subtelna (2013-01-17 08:26:47)

Mam bardzo mieszane uczucia odnośnie kary śmierci.
Na pewno nie powinno się jej traktować jako kary sensu stricto, bo w ten sposób sprowadzamy się do poziomu zwierząt. Są jednak takie przypadki, gdy oczywiste jest, że nie ma szans na resocjalizację przestępcy, który zagraża społeczeństwu (nigdy nie wiadomo, co zrobi w więzieniu albo czy z niego nie ucieknie, nie mówiąc o tym, że przez całe jego życie jest utrzymywany przez resztę obywateli - fajna nagroda np. za wielokrotne morderstwo). W takiej sytuacji kara śmierci wydaje się być rozsądnym rozwiązaniem, uwolnieniem społeczeństwa od zagrożenia.
Z drugiej strony nie do końca podoba mi się idea decydowania o tym, kto ma prawo żyć, a kto nie. Stawka jest trochę zbyt wysoka, a nikt nie jest nieomylny. Pomyślcie też, jak strasznym wydarzeniem jest egzekucja przestępcy dla jego bliskich, którzy zwykle nie mają nic wspólnego z jego czynami. Jak człowiek może rościć sobie prawo do tego, aby z czystym sumieniem odebrać życie czyjemuś dziecku, ojcu, matce, bratu, siostrze? Taki dylemat nie dotyczy większości z nas, bo odpowiedzialność rozmywa się gdzieś "po drodze", ale chyba warto się nad tym zastanowić. Ludzie zbyt łatwo obierają stanowisko "jestem za karą śmierci", sugerując się swoimi emocjami, a to ostatnie, czym powinniśmy się kierować w tak poważnej sprawie.
Najlepszym rozwiązaniem wydaje się tworzenie obozów pracy dla więźniów, ale to też jest drażliwy temat.

Niby jestem trochę lewakiem , ale według mnie próba resocjalizacji niektórych więźniów jest bezcelowa. Nie ma sensu trzymać osoby, która dopuściła się skrajnie okrutnych morderstw i liczyć na to, że odezwie się w niej sumienie. To tylko naciąganie kieszeni podatników.

Hm... Usłyszałam kiedyś od osoby, którą bardzo szanuję, że śmierć dla mordercy to okazanie mu łaski, wręcz dobry uczynek wobec niego. Zgadzam się z tym, choć tylko po części. Tak jak w przypadku aborcji czy eutanazji ten temat jest dla mnie co najmniej niemożliwy do rozstrzygnięcia.

Według mnie, kara śmierci byłaby okazaniem łaski mordercy, gdyby w więzieniu miały spotkać go warunki co najmniej kiepskie. A tak? Dostaje miejsce do spania, przyzwoite jedzenie, zapewnioną rozrywkę... za nasze pieniądze. Wychodzi na to, że jeśli ktoś zabije bliską Ci osobę, w nagrodę będziesz go musiał utrzymywać:)

Natomiast praca społeczna to całkiem przyzwoity pomysł ;D

Za. Tylko dlatego, że jest jedyną formą sprawiedliwej kary za pozbawienie życia innego człowieka bez jego zgody. Zabiłeś jedną osobę? Zabiłeś pierwszy raz? Zabiłeś pięć osób? To nie robi żadnej różnicy. Skutkiem jest pozbawienie życia innego człowieka. Skutkiem jest złamanie prawa. Zabijając innego człowieka masz świadomość, że spotkają cię za to konsekwencje. Morderca sam wie, na jaki los się skazuje. Skąd u was współczucie dla mordercy? Są dwie możliwości. Można albo uznać mordercę za kompletnego debila, który nie wiedział o karze śmierci i mu "darować", albo można uznać go za poważnego człowieka i ukarać. Jedynym powodem dla niewykonania kary śmierci jest nieświadomość obowiązywania tej kary.

Kara śmierci jest zezwierzęceniem człowieka? A ja uważam, że to wyraz szacunku. Szacunek dla czyjejś odpowiedzialności za własne czyny. Dlaczego uważacie, że idiotoodporne i stworzone dla idiotów prawo jest ludzkie, natomiast prawo poważnych, odpowiedzialnych ludzi jest zwierzęce? To właśnie szczyt hipokryzji. Popierać aborcję i jednocześnie zwalczać karę śmierci. Popierać narkotyki i jednocześnie "darmową" służbę zdrowia. Ja po prostu szanuję człowieka. Człowiek ma prawo się mylić. Ale każda pomyłka ma swoje skutki. Dojrzały człowiek wie, że podejmując jakąś decyzję będzie odpowiedzialny za jej skutki. Państwo lewicowe to państwo dzieci.