-Popatrz, wszyscy tacy skamieniali...-powiedział Mały do Dużego.
- A czego oczekujesz? Nie jesteś istotny. Nie masz nic do powiedzenia.- stwierdził sarkastycznie Duży i pociągnął za dźwignię.
-Chciałbym kiedyś coś znaczyć- stwierdził z Żalem Mały.
-Może kiedyś Mały. Teraz nie czas. Jeszcze nie. Poczekaj niech Oni dojrzeją do Ciebie. Wtedy dorośniesz i staniesz się taki jak ja.
-Nie chcę być taki jak Ty. Chcę być sobą. Ale takim większym.- Mały tupnął nogą.

-Nie. Jeszcze nie. Czekaj na swoja kolej... - i Duży pociągnął za dźwignię z napisem "Uśmiech mimo woli"

Jedno z drugim się przeplata
tik i tak
Zegarmistrz świata
Jedno z drugim naprzód gna
Mrok ze Światłem się przemienia
obok siebie, wokół, nad
Było, będzie, jest mi dane
zmienić przyszłość w stado gnane
Mrok ze Światłem- walka trwa
Lecz Mrok zwycięży, Światło zna...

Ostatnio edytowany przez Baudelaire (2014-05-31 19:52:44)

(Dystans)




-Pisz Baudelaire, pisz i nie przestawaj- powiedział Doktor.
-Ale Doktorze, nie jestem za Stary?- zapytał Baudelaire.
-A skąd!-wykrzyknął Doktor- Doświadczenie to podstawa!
Baudelaire zwiesił głowę i zapatrzył się we wzorek na dywanie w gabinecie.
-Ludzie nie widzą w mej Twórczości piękna- stwierdził ze smutkiem.
-Nie zobaczą dopóki nie otworzą oczu.
Baudelaire przez chwilę milczał.
-Po co im oczy?- zapytał ze zdziwieniem Baudelaire.
-By mogli widzieć.
Baudelaire wstał z fotela, podszedł do Doktora i wziął go za rękę.
-Pozwól.

Doktor nie wiedząc co się dzieje dał się zaprowadzić Baudelaire'owi  na fotel, na którym poeta przed chwilą siedział.
-A teraz Doktorze, zamknij oczy.- powiedział Baudelaire i usiadł w miejscu, które przed chwilą zajmował Doktor.
-Po co?- zapytał podejrzliwie Doktor.
-Zrób to.
I Doktor zamknął oczy. Wziął głęboki wdech a Baudelaire zaczął czytać własną poezję.
Gdy skończył zadał tylko jedno pytanie:

-Po co ludziom oczy?

Ostatnio edytowany przez Baudelaire (2014-06-01 23:46:06)

I oto bowiem pośród nocy nieposkromionej
budzi się dusza Żądzy złaknionej
I błądząc po omacku wpierw czegoś szuka
Oczu, które pokażą jej czym jest wielka Sztuka
Będąc świadoma ogromnej swej mocy
pożera Żądza dusze biegnąc pośród nocy
Noc jej sprzymierzeńcem, Mrok w ciągu dnia opoką
Krwawa Żądza zawisła nad nową Epoką

Mocne. Oryginalny styl pisania "Spójrz w lustro" nadaje charakteru, do tego ma dwie płaszczyzny, jak w "Białej Magii" Baczyńskiego.

https://www.youtube.com/watch?v=ptINdWH … -4&index=7



Wszyscy tańcząc niczym lalki w teatrze kukiełek...
Raz i dwa, raz i dwa w przód i w tył
Rano wstań, w nocy śpij
Pracuj, kochaj i nienawidź...
Sznurek wbija się w ramiona
Rani gardło
Krzyk jak szept...
Tik i tak- zegarmistrz świata
Teatrzyk lalek zaprasza...

Ostatnio edytowany przez Baudelaire (2014-06-11 21:53:29)

Budzą się wśród nocy Myśli żądzy władnej
Nie patrzą na litość, współczucie i strach
Biegną przed siebie wespół z ideą
Lecz pragną wyżej i wyżej, wciąż w dal
Ich cel daleki, lecz osiągną go wnet
Biegnąc wespół z Bólem i Zniszczeniem
Żądza już nie Myśli, lecz kształt przybiera Ciała
Bo oto doszła Żądza tam, gdzie tego chciała.