Zdarzało mi się palić odkąd miałam 13 lat, ale to bardzo okazjonalnie, na jakiś koncertach czy coś. A więcej zaczęłam palić na studiach, palę od 2 do 10 dziennie szlugów (zależy, jak mam stresujący dzień tudzież jak dużo danego dnia piję, jak mam bardziej stresujący dzień albo więcej piję to więcej też palę), zdarza mi się też nie palić w ogóle powiedzmy dwa miesiące i to nie jest dla mnie żadna wielka sztuka.

W tym roku wybieram się do liceum na profil biologiczno-chemiczny. Po liceum marzą mi się jakieś studia albo biologiczne albo chemiczne albo to i to, chciałabym na medycynę sądową, później praca w laboratorium FBI, albo patologia xD No ale wiem że raczej sobie nie poradzę.

Ja bym strasznie chciała być psychiatrą, fascynują mnie szaleńcy. Niestety nienawidzę biologii, na biol-chemie nie miałabym co robić.

Arisu napisał:

Ja bym strasznie chciała być psychiatrą, fascynują mnie szaleńcy. Niestety nienawidzę biologii, na biol-chemie nie miałabym co robić.

Ja nienawidzę chemii, ale chcę spróbować. Trzeba walczyć o marzenia. A szaleńcy są tak fascynujący... Poza tym mam taki wewnętrzny przymus pomagania ludziom, którzy nie radza sobie z własną osobą.

Myślę, ze jest w tym pasja skoro wkuwam ta znienawidzoną chemię;P Myślę, że na pewno znajdziesz w końcu sposób. Uważam, że każdy ma w sobie ukryta jakąś pasję. W końcu ja wyciągniesz na wierzch.

Ja chemię lubię. Jeszcze nie tak dawno marzyłam o psychologii, ale stwierdziłam że bardzo dużo ludzi się pcha teraz na ten kierunek. Poza tym nie bardzo kręci mnie pomaganie zdradzonej żonie. Jak nie uda mi się z studiami chemicznymi (lub biologicznymi) to może pójdę na psychologię, ale chce pomagać narkomanom. Ostatnio w telewizji mówili że jest bardzo mało psychologów dla ludzi którzy walczą z rakiem, to też mnie interesuje.

Jak to wywalili?!