Malarstwo?
Victoria Frances i Peter Paul Rubens.

Ja poza "standardowymi" Frances i Ortegą lubię sztukę z okresow, które mnie najbardziej interesują, czyli z epok ciemnych, uczuciowych, irracjonalnych:
średniowiecze (zwł. dojrzały gotyk - XIII. i XIV. stulecie, przykłady: katedra św. Wita w Pradze, katedra w Chartres; przedstawienia tańcow śmierci i wszelkich motywów przemijania, sądy ostateczne, życie pozagrobowe),
barok (motywy vanitas w malarstwie, zwł. w martwych naturach, i tu królują bracia Claesz, wszelkie nawiązania do śmierci; pełna przepychu i udziwnień architektura barokowa, zwł. kościelna; żywa kolorystyka i ruch na obrazach Rubensa),
romantyzm (zwł. pełne wzniosłości przedstawienia natury i mocy żywiołow, ktore malował William Turner, mroczne i nastrojowe obrazy Caspara Davida Friedricha, polski portrecista Mickiewicza, Walenty Wańkowicz, ktory sportretował naszego wieszcza w chwili zamyślenia i natchnienia),
koniec XIX w.-Belle Epoque-Fin de Siecle (czasy wielkiego rozkwitu sztuki, gdy ludzie żyli sztuką... Impresjonizm, zwł. pełne niewymuszonego wdzięku obrazy E. Degasa i A. Renoira, pełne mocnych kolorów i życia; secesja i symbolizm, z całym swym niewysłowionym pięknem i tajemniczością - czeski malarz Alfons Mucha i polscy artyści S. Wyspiański, E. Okuń, V. Hoffman, także Klimt; prerafaelici i ich pełne uczuciowości magiczne ilustracje mrocznych średniowiecznych legend; mroczny ekspresjonizm i symbolizm w wydaniu E. Muncha; architekturę neogotycką; przejmującą smutkiem architekturę cmentarną, np. cmentarz w Jihlavě w Czechach).

Interesują mnie tez źrodła impresjonizmu (realizm w wydaniu Courbeta, Corota itd., dawna sztuka japońska, zwł. ukiyou-e...), postimpresjonizm (pełne życia i wewnętrznego niepokoju dzieła Van Gogha; dekadenckie w nastroju grafiki Tolouse-Lautreca...), wizyjne i baśniowe obrazy Chagalla; rokoko (Boucher, Fragonard, Watteau, ktorzy lekko w pastelowych barwach przedstawiali beztroskie życie dworów i atmosferę sielanek); ekspresjonizm Oskara Kokoschki; skandalizujące akty Egona Schiele...

Kocham chodzić do muzeów sztuki, jak oglądałam wystawę wszystkich dzieł Wyspiańskiego zgromadzone w Muzeum Narodowym ze wszystkich zbiorów polskich muzeów albo Muzeum im. Leona Wyczołkowskiego ze wszytkimi zbiorami jego grafiki, sztuki użytkowej, rysunku i malarstwa, byłam tak poruszona pięknem tej sztuki, że prawie plakałam...

Zbieram też książki o moich ulubionych artystach, mam mnostwo albumów i książek o historii sztuki. Kosztowne hobby Ale kocham podziwiać sztukę i nie żal mi wydać stówy na kolejny album. Interesuję sie też biografiami artystów, gdyż biografie są kluczem do zrozumienia dzieł artysty, poza tym wielcy artyści zwykle są niezwykłymi, fascynującymi osobami. To kolekcjonerstwo książek na temat historii sztuki zaczął mój ojciec, podobnie do mnie wrażliwy na piękno uwiecznione na papierze i płótnie.

Interesuję się też (a na moim kierunku studiow mogę pogłębiać swą wiedzę na ten temat) drukarstwem, krojem czcionek (moje ulubione to czcionka gotycka, wydłużona, lekka minuskuła papieska, ozdobna czcionka secesyjna i elegancka antykwa Półtawskiego), zdobnictwem i ilustratorstwem książek i czasopism (zwł. ilustratorstwo prerafaelitów, secesyjne, miniatury średniowieczne itd. W Polsce pod koniec XIX w. były pięknie ilustrowane i ozdabiane czasopisma przez Okunia, Wyspiańskiego, Mehoffera...; czarodziejskie w nastroju ilustracje Idy Rentoul Outhwaite), oprawa książek (zwł. średniowieczne, ciężkie skórzane oprawy z klamrami i okuciami oraz eleganckie wydania kolekcjonerskie książek z XIX w.)

Długo jeszcze mogłabym pisać o sztuce, dla mnie ten temat nie ma końca, ale nikt mnie nie rozumie... Jak jestem w jakiejś grupie znajomych i ktoś wspomina coś o sztuce, jak zaczynam mowić, zamienia się to w monolog, bo po prostu nic nie wie, o czym ja mowię, nikt już nie docenia sztuki i mało kto coś o niej wie...

Że tak powiem,wyje**ne w kosmos! xD

Fantasmagoria, też uwielbiam Vermeera, interesowałam się też jednym z perfekcyjnych fałszerzy obrazów Vermeera (niestety, nie pamiętam jego nazwiska). Ogólnie interesuję się też historią fałszerstw dzieł sztuki, bo dobre fałszerstwo to też sztuka.

Fantasmagoria, tak, dobrze, że mi przypomniałaś jego nazwisko. Byłam nawet na takim wykładzie na moim uniwersytecie na temat fałszerstw sztuki, głównie właśnie na temat tej osoby. Widziałam też niedawno książkę na jego temat, muszę przeczytać.

Dla Marie Johane (o ile tak się to pisze)

Interesuję się malarstwem, ale niektórych twórców nie cierpię (pozytywizm - blee). Bardzo podobają mi się dzieła romantycznych artystów - bo pokazują większe wartości, nie wystarczy spojrzeć na nie ot tak, a trzeba się w nie nieco zagłębić. Przy tym nie są "przesadzone", nie malowali ich jacyś wykolejeńcy z pomieszaniem w głowie. Po zwiedzeniu muzeum w Sanoku, zainteresowałem się obrazami Beksińskiego - bardzo głębokie, przy tym piękne obrazy, szczególnie te z początku twórczości; późniejsze są trochę zbyt... hmm... ciężkie, przytłaczające... V. Frances? Pojawia się u większości gotów. Jest najbardziej znaną malarką w naszym  gronie, jak mniemam. Jej dzieła są inne, alternatywne, ale w zasadzie trochę... ograniczone. Autorka ma ogromny talent, ale maluje chyba tylko wąpierze (tak, wąpierze - nie wampiry; mam słowiańskie korzenie i jestem z tego dumny). Większości malowanych przez nią postaci z ust wylewa się krew, wszystkie mają blade, upiorne twarze. Do pewnego stopnia to jest ciekawe, ale jej każdy nowy obraz od poprzedniego niczym się nie różni.

Co do Victorii, to muszę powiedzieć że też nie darzę jej szczególną sympatią, wręcz przeciwnie.