Niepokojący, to fakt...
Zapytam o opinię znajomych z ASP

Ostatnio edytowany przez fromabove (2012-11-19 21:47:26)

Beksiński mieszkał na moim osiedlu w Warszawie, w bloku obok... Pamiętam obławę w okolicy, kiedy został zamordowany...

Polecam szkice i rysunki Dudy-Gracza, też wzbudzają dziwne refleksje

"Dla mnie to są drzwi i próg. Drzwi oddzielają dziecko od upiorów w domu, domu który nie jest azylem; jest zły. Lalka to część domu, rodziny. A upiorne obrazy sama namalowałam. Czasem upiory tkwią w nas....... A my się ich boimy lub je oswajamy -  ale chyba nie do końca" - pozwoliłem sobie zamieścić opinię blsikiej mi osoby, absolwentki ASP. Dyskutujmy

Kiesyś bardzo lubiłam analizować dzieła- czy to powieści, obrazy- cokolwiek. Do czasu. Przeczytałam wywiad z Borysem Pasternakiem ( w bardzo starym wydaniu  "Literatury na świecie"). Dziennikarz dopytywał się o to jaka myśl Pasternakowi przyświecała przy tworzeniu wiersza ( za który otrzymał sporo nagród). Odpowiedź była rozbrajająca - (nie zacytuję dosłownie, ale sens był mniej więcej taki) "Wstałem rano i napisałem kilka słów pasujących do siebie. Ot i cały sekret". Doszukujemy się jednego, drugie, czasem i trzeciego dna jaki autor chciał w swym dziele zawrzeć, a prawda może być taka, iż został stworzony na zasadzie - tu coś intrygującego, tam też jakiś symbol - ciekawe jak zostanie odebrany.

Abstrahując - let's play z analizą obrazu. Moja będzie dość osobista.

   Obraz możemy podzielić na to co było (wszystko co w domu) i na to co będzie (to jaśniejsze tło, które jest przed chłopcem). Symbolizować to może również nie tylko, że coś go złego spotkało w domu, w dzieciństwie, ale może być to przejście z dzieciństwa do młodzieńczości. Sama pamietam jak będąc "pacholęciem" marzyłam, by szybko zostać dorosłą, bo będę mogła wiele rzeczy zrobić, na które jako dziecko pozwolić sobie nie mogłam. Obecnie stwierdzam - nic bardziej mylnego...

   Lalka, zabawki kojarzą się nam generalnie z niewinnością, beztroską, czułością. Życie jest życiem i czasem to nasze dzieciństow bywa pasmem koszmarnych doświadczeń, które wyciska na nas piętno. Wówczas mamy ochotę wyrwać się z grajdołka owych nieszczęść, bo wydaje się nam, że tam na zewnątrz może być lepiej. Jednak nasze doświdczenia, obawy ciągną nas do "domu" ( tak odebrałam dłonie - wracaj, wracaj, jesteś nasz, tylko tu Ci będzie dobrze, tylko my Cię znany jak nikt inny). Czasem trudno odnaleźć się w tym  świecie na "zewnątrz", bo znany tylko ten nie zawsze doskonały, domowy, w którym nauczyliśmy się poruszać i który dla nas jest normalny i oczywisty, a dla innych może być dziwny i niezrozumiały.

    Nie chciałabym się tu bawić w psychoanalityka, ale... Wydaje mi się, że spora część nas ma "zażalenia" do tego jak wyglądało nasze dzieciństwo. Moje nie było "lukrowate" i trochę czasu zajęło mi zmierzanie się ze swoimi demonami

p.s. Przyszła mi jescze taka myśl do głowy - można w to wpleść zaborczą miłość matki do syna. Jej obawa, iż syn odejdzie od niej z "lalą". Lalka jako symbol kobiety - wiadomo nie od dziś, że kobieta zła, zepsuta jest i nieszczęście. Dynamitem to okropną isotę należy potraktować...

Myślę, że tyle będzie interpretacji ile nas. Jedne mogą być zbieżne inne wręcz odwrotnie. Każdy z nas jest z jakimś "bagażem" własnych doświadczeń i przez ten pryzmat będzie odbierać i interpretować to co widzi...

Zwróccie uwagę na księżyc: widac tylko mały kawałeczek. Który będzie prawdopodobnie malał aż nie będzie go w ogóle widac. Moim zdaniem symbolizuje zbliżający się koniec świata po którym nastanie nowy świat. Lub koniec nocy początek dnia który sprawi, że ręce znikną a dziewczynka i chłopiec staną się normalnymi dziecmi. Jakby wpadli w trans...