To jak będzie z tą kategorią?

Wytłumaczę swoimi słowami.
JEŚLI BĄDŹ BOISZ SIĘ GŁOSÓW W SWOJEJ GŁOWIE, NIE CZYTAJ TEGO!
Dajmon(a) - jest to "stworzenie", które żyje w naszej podświadomości i jest jej częścią. Każdy ma dajmona/dajmonę, ale nie każdy potrafi to odkryć. Słyszeliście kiedyś w głowie taki głos rozsądku, który kłócił się z waszymi myślami? np. Miałeś/aś kiedyś wymyślonego przyjaciela? To DAJMON. Myślałeś/aś żeby zrobić coś złego np. chociażby trzasnąć drzwiami, a w głowie pojawiał się drugi głos prawdopodobnie drący się "Nie trzaskaj tymi drzwiami do cholery! WYBIJESZ SZYBĘ! KOGO OBCHODZI ŻE JESTEŚ WKURWIONA? NIE MUSISZ TEGO NIKOMU OKAZYWAĆ!" (chociaż niekoniecznie musiał być taki "milusi" jak mój Haku, no ale dajmona się nie wybiera) i to był właśnie Twój Dajmon! Nie zawsze jednak słuchamy swojego jakże wspaniałego Dajmona (tak, Haku piszę to z ironią, czujesz ją?) i wybijamy tą nieszczęsną szybę (i czego się cieszysz, że masz rację? Twój śmiech brzmi jak hiena.) i wtedy słyszmy wyrzuty i cholerne "a nie mówiłem". Dla jaśniejszego zrozumienia podam inny przykład: jesteś w sklepie i widzisz rzecz, którą chcesz koniecznie kupić, bo jest "taka zajebista" ale też zajebiście droga. Wtedy kłócą się ze sobą dwa głosy prawda? Jeden mówi "kup to, musisz to mieć" to Twój głos, a drugi mówi "nie, nie kupuj tego, za dużo kasy, poczekaj na obniżki, albo kup coś pożyteczniejszego" to jest właśnie DAJMON. Jeśli jednak go nie posłuchasz i kupisz tą rzecz będziesz słyszał takie wyrzuty "a może lepiej było tego nie kupować? faktycznie to nie jest już "takie zajebiste". tyle kasy zmarnowanej" tak, to Twój "milusi" Dajmon i chociaż jest niekiedy utrapieniem, to warto go posłuchać, aczkolwiek nie zawsze, bo może się zbyt pewnie poczuć i zapragnąć nad Tobą zawładnąć, więc we wszystkim trzeba znać umiar. Dajmon bądź Dajmona jest zwykle przeciwnej płci niż naszej, ale zdarza się, że są tej samej (najczęściej u chłopczyc, które nie akceptują swojej kobiecości i chłopców nie akceptujących swojej męskości). Gdy już jesteśmy tak blisko ze swoim Dajmonem i potrafimy go zobaczyć, albo nawet dotknąć (nieziemskie uczucie, prawda, Luthien?) widzimy wtedy, że przybiera zwierzęcą postać, ewentualnie ludzką, no ale człowiek też należy do zwierząt. Gdy jesteśmy jeszcze w okresie dzieciństwa nasze Dajmony mogą przyjmować różną postać, ale gdy już dojrzejemy i nasz charaktrer się ukształtuje pozostaną w jednej do końca życia. Forma Dajmona będzie znakomicie odzwierciedlała nasz charakter. Dla przykładu mój Haku przybiera postać jednorożca i wilka, to rzadko, najczęściej wygląda jak chłopiec narysowany kreską (taką jak w Anime i Mandze) nie będę rozczulała się nad jego pięknem, bo się zbyt pewnie poczuje i będzie mi wytykał, że wyglądem nie dorównuję mu do pięt (a niech Cię!) najbardziej charakterystyczne jednak jest to, że bardzo często zmienia kolor włosów. Dziś ma coś pomiędzy granatem a zgniłą zielenią, ale miesiąc temu miał różowe, a ok. tygodnia temu zielone. Zwykle, gdy zwracam mu na to uwagę śmieje się ze mnie, no ale kiedyś rozgryzę co to oznacza...Myślę, że wyjaśniłam pojęcie w miarę zrozumiale, starałam się. Jeśli jednak coś nie wyszło, śmiało pytajcie lub mnie poprawcie.

Teoretycznie całe zjawisko można określić psychologicznie jako nadmiar wyobraźni plus nadpobudliwość neurologiczna w kilku sferach mózgu, która z kolei objawia się halucynacjami wzrokowo-dotykowymi.

Ot, taka mała naukowa sentencja.

Omamy, omamami... ALe mnei mój Dajmon życie uratował. Złapał mnie za bluzę. To już nie jest omam. No chyba że to nie był Dajmon, ale jakiś Anioł. To są dwa wyjścia. ALe omamem to to to nie jest

Shoumetsu... Omamy nie zostawiają śladów na bluzie, nie brudzą cię błotem i nie ratują ci życia, które później notorycznie niszczą.

Nikt kto ich nie widział, ani nie czuł. Spoko przyzwyczaiłam się że raczej ludzie to wyśmiewają, albo kierują mnie do psychologa. Szkoda tylko ze później psycholog ma zrytą psychikę bardziej ode mnie.

schizofrenia to bardzo szerokie pojęcie kochana, chodziło mi o to, że w dzisiejszym społeczeństwie raczej niemożliwym jest by ktoś zrozumiał, o co Ci chodzi poprzez 'stworzenia i inne postacie chodzące za Tobą i podpowiadające Ci co masz robić". Podsuwam możliwe tematy do rozmowy, nie narzucam Ci przecież, że to schizofrenia JEST.
Ale wyobraźnia działa, stanowczo.