Jednym z moich ulubionych zajęć jest pisanie wierszy. Może jeszcze ktoś tutaj obecny ma podobne zainteresowania? ;)

Jasne, też bardzo lubię je pisać :)
W prawdzie nie są to arcydzieła, ale zawsze jakiś odskok od rzeczywistości..
Piszę je przeważnie, gdy mam chwilę słabości.. Zazwyczaj ich główną treścią jest śmierć i inne podobne tematyki.. :)

Też uwielbiam pisać wiersze, zwłaszcza te mroczne ;)
Wiersze są dla mnie czymś, w formie marginesu odstałego od kurzu codzienności...zwykła biała kartka, pióro i odrobina kipiącej wyobraźni...
Uwielbiam :)

Dusica napisał:

Jasne, też bardzo lubię je pisać :)
W prawdzie nie są to arcydzieła, ale zawsze jakiś odskok od rzeczywistości..
Piszę je przeważnie, gdy mam chwilę słabości.. Zazwyczaj ich główną treścią jest śmierć i inne podobne tematyki.. :)

Widzę, że tematykę wierszy mamy podobną. :)

Tak, bardzo to lubię. Oprócz rysowania, jest moim hobby. Jak większości z was, tematyką jest śmierć, zniszczenie, apokalipsa i temu podobne :)

Jednym z moich hobby jest własnie również pisanie wierszy.
Niestety zazwyczaj gdy mam wene albo nie mam czasu albo okolicznosci do przelania mysli na papier...

MortalVampire napisał:

Niestety zazwyczaj gdy mam wene albo nie mam czasu albo okolicznosci do przelania mysli na papier...

Cóż, mi również często to się zdarza i jest bardzo denerwujące. A jak już chcę coś pisać, to zapominam o czym miałam pisać, albo nie mogę ułożyć tego w jakieś konkretne słowa. Denerwujące.

Hm...ja mam zawsze coś takiego, że siadam do biurka, biorę się za szkicowanie czegoś, co mnie zaintrygowało i nagle uświadamiam sobie, że byłaby to wspaniała tematyka wiersza. Przeszukiwałam ostatnio grafikę z Gotykiem i nagle pchnęło mnie, aby napisać o wampirzej śmierci, chodź one z reguły nie umierają, a ja wyobraziłam sobie, jaką mogłyby mieć śmierć. Nie powiem,  nawet dostałam wtedy veny na stworzenie jakiegoś opowiadania (tworzenie- dostaję świra...) z tym pomysłem. Zabrałam się już do roboty, ale nigdy nie idzie mi z początkiem- od razu, pierwszego zdania trzeba zainteresować...no cóż, mam nadzieję, że coś mi z tego wyjdzie...
Co do wierszy, wydaje mi się, że po prostu vena przyjdzie sama...
Pozdrawiam.
Ps. Jeżeli nie ma gdzieś "Ci", to bardzo przepraszam. Zmieniałam cały czas sugestie wyrazu, żeby nie było samego C. Za każdym razem, jak wciskam alt+C, wyskakuje mi jakiś komunikat ;)

Ja również piszę wiersze. Mają różna tematykę. Zazwyczaj smutną, morderczą lub humorystyczną w pewnym sensie. Pisałam humorystycznie po to by podnieść kogoś na duchu. Teraz przeszłam w klimaty śmierci i mroku. Również czasem rysuję ale zaczęła mnie bardziej wciągać grafika komputerowa... Jestem w trakcie kończenia rysunku cmentarza. Właściwie robię to na lekcjach a ludzie głupie komentarze dają typu: "Co ty rysujesz!", " O chcesz zostać grabarzem". Wkurzają mnie oni...  W aktualnym czasie nie piszę wierszy bo mi się wena skończyła...

Wiersze to jest coś pięknego. Oddają emocje, uczucia nagromadzone w człowieku. Sama pisze, tylko wena zawsze przychodzi gdy wracam do domu lub w jakimś autobusie i muszę pisać na telefonie wszystko xD  Albo budzę się czasem w nocy i nie zasnę znów, dopóki czegoś nie napisze ;)

Pisanie wierszy to rzecz dla mnie bardzo ważna i oczyszczająca. Gdy ponoszą mną emocje, składam je w słowa, na poły inspirowane faktami, tym, co się wydarza, a na poły inspirowane moją fantazją, którą owe emocje wprawiają w niezwykle szybki bieg.

Dzięki temu, że je piszę, wyzbywam się tych emocji, one pozostają już tylko treścią na papierze, którą mogę swobodnie, bardziej obiektywnie interpretować i patrzeć na to, co przyjemne i nieprzyjemne z perspektywy estetki.

Jeśli ktoś ma ochotę poczytać, to zapraszam: http://ksiezyc.ovh.org/index2.php?ID=poezja

Też piszę wiersze, niestety rzadko, ale jak już coś mnie weźmie, to parę pod rząd piszę ^^'' Tematy takie jak wampiryzm, smutek, poczucie winy, miłość, śmierć, napisałam też wiersz o moim ulubionym wokaliście ^^''...

Oj tak *,*
Wiersze sa fascynujące ja zawsze mówię tak
Pokaż mi swój wiersz a powiem Ci kim jesteś *,*

BloodAngel, dokładnie, chociaż ogolnie w każdej tworczości odbija sie osobowość twórcy, to w wierszach w większym stopniu.

Prawda .. opowiadanie - je można zmyślić chociaz będzie troszeczkę naszej inwencji ale w wierszu .. oddajemy całe swoje emocje ... pokazujemy siebie i to jest piękne .. dlaczego jak usłyszałam mam pisać wesołe wiersze ? A te o smierci wyrzucić ? polonistka...

Jakbym tak zrobiła to te wiersze nie były by moje ale napisane przez moja rękę ... tylko "napisane" , zmyślone i bym sie pod tym nie podpisała ...

Nigdy nie potrafiłam pisać wierszy.... :(

Na pewno umiesz *,*

Każdy umie :)

Kiedyś spróbuję. Jak mnie wena najdzie.

polecam, odstresowujące zajęcie ^^

Ja nie lubię, zawsze jak coś skrobnę mam wrażenie że to strasznie naciągane i pseudofilozoficzne. Ogólnie nie lubię czytać wierszy.
Co innego teksty piosenek.

Do moich ulubionych wierszy dołączył ostatnio wiersz orkov (tak, tej z tego forum), wyczytałam go przed chwilą na jej blogu i oddaje idealnie moje uczucia, jakbym umiała pisać wiersze to coś takiego bym napisała. Fragment, który najbardziej mi się podobał pogrubiłam.

OCZEKIWANIE



Powiedz mi prędko proszę, kiedy ujrzę Cię znów?

I kiedy pocałuję, Spełnienie Moich Snów?

A w uszach ciągle dźwięczy słodkie jak miód wyznanie….

Wspomnienia te umilą, osłodzą oczekiwanie.



I patrzę wciąż na drogę, z nadzieją, wiarą, siłą,

Z tęsknotą,sentymentem, w ścieżynkę tę zawiłą.

Bo może jeszcze chwila, i Ciebie w niej zobaczę,

I w szczęściu i w uśmiechu, całując Cię, zapłaczę.



Nie jesteś jak ze snów, nie znikasz mi o świecie.

Nie jesteś z wyobraźni, bo Ty masz w sobie życie

Ty jesteś z krwi i z kości, spełnione me marzenie,

W jednej osobie życie, miłość i przeznaczenie.



Jesteś rzeką, co płynie w dolinach mego świata,

Jesteś początkiem wiosny, jesieni, zimy, lata.

I gdyby coś się stało, ja zawsze Cię ocalę,

Bo kocha się na zabój, albo nie kocha wcale.

Oj, Joanno... To wielki zaszczyt:)

Szczera prawda ^^

Tak...mi również się spodobał :)

I mi, wspaniały :D

Ja swoją pierwszą rymowankę wybazgrałam w 5 klasie i była okropna xD
A ten jest mój ulubiony Tomasz Kopyt jest genialny :D

,,Szkoła"   
Nabij na pal
Obedrzyj ze skóry
Powieś na ścianie
Z łańcuchami wbitymi pod żebra
I w krtani

Krew będzie kapać
Kap. Kap. Kap.
Na czarno - białą posadzkę
A dzieci zatańczą do muzyki
Wygrywanej przez szaleńca
Na niemym pianinie

A ty zapłaczesz
I zabijesz
Bo Ty to już kto inny

Ja także piszę wiersze.. Na ogół są pesymistyczne. Często o śmierci, krwi, przeznaczeniu, fatum itd..
Jestem depresyjną osobą, więc nastrój na wiersze mam często.
Koleżanka przez 2 tyg mnie męczyła żebym napisała coś wesołego. Napisałam, tak ironicznie. Spodobało się. Nie wiem czemu moje wiersze się podobają. Ucieszyłabym się jakby oni wszyscy mówili że to żałosne szmiry. Moja depresja urosłaby w siłę.

3 tyg temu napisałam

Pocałuj mnie delikatnie
Zaśniemy cicho nareszcie
Wtuleni w Matkę Ziemię
Nad sobą zobaczymy kołysanie
traw zielonych, ich szumienie
usłyszymy, jak czułe śpiewanie
ptaków, gdy słońce wstaje
My odejdziemy, w zapomnienie
pośród mroków dusz zaplątanie

i piszę dużo, na nieszczęście

Kocham wierszę. Gdy usiądę to piszę, piszę i przestać nie mogę... Normalnie jak jakieś przekleństwo... :)

hej , też lubię pisać wiersze ;]
Choć ostatnio dawno już nic nie napisała...

wiersze... lubię je pisać, ale nie mam talentu :p wolę przelewać emocje w formie rysunków, szkiców etc. ;)

noo , ja tak samo , lubię pisać ,ale zazwyczaj nie wiem o czym , nie raz jak mnie coś natchnie to tak :] ale też wolę rysować ... to mi wychodzi o wiele lepiej , nie muszę sie wysilać zbytnio.... ale wiersze muszę przyznać ,zę jak wiem o czym to fajnie mi się piszę ....choć wiem,że do ideału mi brakuje

Mmm...uwielbiam pisać wiersze. Tylko zawsze wychodzą szalenie smutne.

A co mi tam, macie takie mojego one-shoot'a. I tak już nie piszę.
A no, i pamiętajmy, śmiech to zdrowie, więc się nie bać krytyki.

"Kiedy do mnie dojdzie, że to boli?"

W znieczuleniu dobrej muzyki nut, i śpiewu,
nie czuję bólu fizycznego ani krwi obiegu,
ból głowy wystarczająco tamuje resztę problemów,
z własnego szpiku kostnego robię masę przecierów,
ale to nie boli, wmawiam o północy sobie,
co z tego że ranię robiąc to co robię?

Tak proste pomysły na rozmowę uciekają,
pomóż, czuję jak krwinki przez rękawy uciekają,
nie wyłączę muzyki, bo inna znieczulica nie działa,
to ona rytm duszy i pulsu nadała.
Kiedy zrozumiesz że bez niej znowu staję się wrakiem,
potworem, wandalem, diabła zwierzakiem?
"to nas nie boli" powtarzają ćpuny sobie,
i w ich hołdzie kolejną działkę im dziś zrobię. "

Dobre to!<3
Ja swoje pokażę, jak znajdę mój zeszyt.

Ja pisze odkąd pamiętam. Zazwyczaj mają coś wspólnego ze śmiercią lub zdradą. Albo oba naraz.

W liceum się naskrobało parę wierszy. Tematyka najróżniejsza. Część na jakieś konkursy itp, więc absolutnie nieimponujące. Takie ciekawyck, z których sam jestem dumny, to były może ze 2-3. Jak się do nich dokopię, pośród otchłani szuflad, to wrzucę co nieco.:)

Ja również piszę. Lubię to robić. Jest to dla mnie jedyna droga do opisania tego co w danej chwili czuję. Piszę od jakiegoś roku. Tematyka to smutek, samotność, śmierć itp. Ale zawsze kończę morałem, gdyż mam nadzieję, że świat w końcu się zmieni, a właściwie ludzie na nim żyjący.

Ja pisałem kiedyś, w przypływach silnych emocji. Pisałem o mojej (głównie) nieszczęśliwej miłości. Raz czy dwa napisałem coś o śmierci. Gdy próbowałem pisać coś weselszego nie wychodziło. W końcu przestałem wierzyć w miłość, a wraz z tym przestałem pisać.