Drodzy przesympatyczni i mroczni Użytkownicy tego  wspaniałego forum :) Chciałabym się od Was dowiedzieć, co jest waszym celem w życiu, jakie są Wasze aspiracje, plany, marzenia ?Co napędza Wasze istnienie? :)

Normalnie po wstępie spytalabym "czego chcesz?" :)
Ja ostatnio daze do tego,żeby zwyczajnie być szczęśliwym. Wyprowadzić się od rodziców ,iść na swoje, ułożyć życie małymi kroczkami może z T., pewnie w swoim czasie założyć rodzinę. Przydalaby się co prawda jeszcze praca w zawodzie, a nie taka,ze tylko spogladam na zegarek i licze za ile z niej wyjde. Z drugiej strony cieszę sie ,ze jest. Dążenie główne :nie mieć drugiego epizodu.
Czego można chcieć więcej od życia niż spełnienia?

Moim marzeniem jest jak każdego szczęście, co dla każdego znaczy co innego. W moim przypadku osłabienie stanów depresyjnych, życie w zgodzie z moją naturą, bycie z Gravem, przebywanie z ludźmi podobnymi do mnie częściej niż raz na parę miesięcy na jakiejś imprezie (a o to coraz trudniej), a przede wszystkim awans (co ja poradzę, teraz wszystkie moje wysiłki i dążenia krążą wokół tego tematu). Również rozwijanie siebie, swojej duchowości, umysłowości i zainteresowań. Chciałabym kiedyś mieć też dzieci: dziewczynkę Lorelei (z piosenki Kapitana Nemo), chłopca Bogdana (imię wokalisty Kapitana Nemo) i chłopca o dwóch imionach: Piotr Stefan (tak tłumaczy się imię i nazwisko lidera Trzynastego Stulecia).

Elspeth, niczego nie chcę ;) po prostu jestem ciekawa, bo studiuję resocjalizację piszę pracę licencjacką na temat aspiracji życiowych i zawodowych ludzi, dlatego chciałam Was zapytać :)

o jezu, kolejna resocjalizacja... zacznijcie od siebie, odmieńcy :D

Varukowy, mi już nic nie pomoże, jestem nieuleczalnym przypadkiem :P :D

Zacznijmy od Ciebie ukochany:)
Wiem,ze pewnie nic nie chcesz ale jak ktoś tak slodzi to jest to odrobinę podejrzane:)

Ale kto powiedział, że nic nie chcę??? :D
Ja bym chciał, tylko to jest niemożliwe :D

Varuk to nie do Ciebie było głupku :)
Ale jak juz jesteśmy przy temacie to się nie krępuj;D

No to chyba jestem nieliczną z kobiet, która nie rzyga wokoło rtęcią, może dlatego mi tak słodko w opisie wyszło ;) Następnym razem obiecuję się poprawić...:P

Dżizas, Els, wsio Ci się pomieszało :D
Pewnie, że nie do mnie, natomiast wkleiłem się idealnie :)

Jak ja lubie,jak tak do mnie mowisz:D ale ja dalej czekam na odpowiedz:)

cho na skajpaja :D

Jutro wieczorem bo dalej nocki mam.Dzisiaj na 20,jutro na 22 to wczesniej czemu nie:)

gadała, gadała i zapomniała...

Nie,po prostu wiecznie mnie w domu nie ma. Dogadajmy się konkretnie to będę, choćby na telefonie.

chciałbym dostac medal od Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej... i zeby mi sie kłaniali ludzie na ulicy.

http://www.youtube.com/watch?v=leBkvfMVNqk

Moje marzenie jest nierealne do spełnienia(no chyba że doczekam możliwości podróży w czasie) i dla większości zapewne dziwne, ale chciałbym się nie narodzić. Parząc w swoją przeszłość doszedłem do wniosku, że nie warto było żyć. Żyłem bo miałem nadzieję, że będzie lepiej, a jedyne co dostawałem to więcej cierpienia. Teraz też żyję napędzany nadzieją, że będzie lepiej, choć wcale nie jest i zapewne już nigdy nie będzie. Ktoś mi powiedział, że jak mi nie pasuje to żebym się zabił. Ale nie mam powodu tego robić, skoro jako dziecko przeżyłem gorsze rzeczy to teraz dam sobie radę. Jednakże, gdybym miał możliwość cofnięcia się w czasie i zapobiegnięcia swoim narodzinom to bym to zrobił. Z moją obecną wiedzą uważam, że osoby, które mnie spłodziły nie zasługują na posiadanie dzieci. Troszkę odbiegłem od tematu, ale takie właśnie mam marzenie na dzień dzisiejszy, kto wie może w przyszłości stanie się coś, co sprawi że moje marzenie ulegnie zmianie.

Prawdę mówiąc, gdyby podróże w czasie istniały, nie mógłbyś zapobiec swoim narodzin. To fizycznie niemożliwe.
Chociaż to pragnienie nie wydaje mi się wcale dziwne. Lata temu miałam podobne. Ale jakimś cudem, coś się we mnie zmieniło. Moje życie jest identyczne jak wówczas, ale zaczęłam dostrzegać jego pozytywną stronę. A ona istnieje w każdym, nawet pozornie najtrudniejszym życiu. Właściwie, ilekroć zaczynam o tym mówić, wydaje mi się, że moje słowa brzmią banalnie. Ale prawdą jest, że nawet jeśli kroczymy samotnie w ciemnościach, mamy coś, co może je rozproszyć - światło, które tkwi w nas samych.
Jeśli miałabym to nazwać, nazwałabym to nadzieją, wiarą, miłością, chęcią do życia. To wszystko bywa stłamszone, niewidoczne, ale istnieje.
Bardzo mi przykro, że znalazłeś się w trudnej sytuacji, jakakolwiek ona jest. Wierzę, że jest Ci ciężko, ale... każdy ból, każde cierpienie w końcu mija. Zawsze tak jest. Zawsze w końcu zdarza się coś, co sprawia, że życie, które dotychczas było dla nas niczym innym jak koszmarem, staje się nieco łatwiejsze. Że w końcu dostrzegamy jego piękno. Że na świecie jest mnóstwo rzeczy, dla których warto żyć.
Wiosna dociera wszędzie, naprawdę! Nawet do życia ludzi okropnie nieszczęśliwych. A banały, które prawią takie osoby jak ja, są prawdziwe. Trzeba tylko uzbroić się w cierpliwość i odwagę.
Z całego serca życzę Ci abyś w końcu znalazł szczęście, bo na to zasługujesz. I żebyś trafił na życzliwych ludzi, których wbrew pozorom sporo na tym świecie.

Pozdrawiam Cię serdecznie.